Wspomnienie lata

Wspomnienie lata

FFilm Adama Guzińskiego to subtelny, pełen niejednoznaczności, a przy tym emocjonalnie intensywny i przejmujący portret kobiety widzianej oczyma jej nastoletniego syna Piotrka.

Koniec lat 70. w Polsce. Wisia (Urszula Grabowska) próbuje znaleźć swoje miejsce – w roli matki dorastającego chłopca i żony nieobecnego męża, a przede wszystkim kobiety pragnącej i poszukującej bliskości. Zmagając się z samotnością po wyjeździe męża, przekracza granice i dokonuje wyborów, które dramatycznie zmienią losy jej najbliższych.

Urszula Grabowska z wyczuciem balansując między powściągliwością i minimalizmem środków a emocjonalnym rozedrganiem stworzyła w filmie Guzińskiego wybitną, docenioną przez krytyków, kreację, która na długo zapada w pamięć.

(…) Postać jest zagadkowa, w gruncie rzeczy dosyć niesympatyczna, a jednak Grabowskiej pokazującej odważnie i bez kokieterii ambiwalencję bohaterki, udaje się ocalić jasność: wspomnienia lata i samej Wisi. (…) Świat jest małostkowy i ludzie bywają podli; grzeszymy i upadamy, a jednak w bohaterkach Urszuli Grabowskiej zawsze odnaleźć można światło.(…) – Łukasz Maciejewski, Kultura.onet.pl

(…) postać tragiczna do bólu, sprzeczna w swych zachowaniach, niepotrafiąca kochać tak, jak by chciała.(…) – Jan Tracz, Film.org.pl

(…) To nie jest prosty rozdział o jednej z wielu patologii rodzinnych, ale smutna przypowieść o samotności i do czego ona nas doprowadza. (…) – Bernadetta Trusewicz, fdb.pl

(…) To postać, która gubi się we własnej skórze. Chce być matką, żoną, kochanką, a nade wszystko – kobietą. Taką, co włoży czasem kwiecistą sukienkę i napije się wina. Najbardziej tęskni Wisia za smakiem młodości.(…) – Albert Nowicki, www.wellalwayshavethemovies.wordpress.com

(…) piękny portret osamotnionej kobiety. (…) Martyna Olszowska, Interia.pl