Teatr A Part: Cyrk Bellmer

Cyrk Bellmer – biedny cyrk Teatru A Part, cyrk o umieraniu, freak show, rozpięty między rozrywką a śmiercią, erotyką i grzebaniem zmarłych, cyrk w składziku przycmentarnym, na śmietniku wspomnień, surrealistyczno-fatalistyczny kabaret, grande massacre, widowisko „najniższej rangi”. Dedykowany tym, które odeszły lub odejdą.

Cyrk – tradycyjna dziedzina twórczości scenicznej, w Polsce podupadająca, kojarzona niemal wyłącznie z „kulturą najniższą”. W krajach Europy Zachodniej i Ameryki doceniona i popularna, kilkanaście lat temu odnowiona i unowocześniona, pojawiająca się w licznych odmianach i wariantach, często o dużych ambicjach artystycznych, a nazywana nowym cyrkiem, cyrkiem artystyczny lub – analogicznie do zjawiska teatru tańca – teatrem cyrkowym. Tradycyjny cyrk to dziedzina widowiskowa o mocno skodyfikowanej strukturze, zawierająca charakterystyczne motywy, postacie i przebieg zdarzeń. Główne figury widowiska cyrkowego to akrobata, klaun, iluzjonista i treser. Jedną z odmian cyrku był niegdyś freak show, pokaz ludzkich dziwadeł. Cyrk jest także pojemną metaforą świata. W odróżnienia od bardziej dostojnego „theatrum mundi” określenie cyrk – ze względu na feeryczność cyrku i rozedrganie – odsyła nas raczej ku dysharmonii, jest opisem bałaganu świata i chaosu egzystencji, niosąc także sporą dawkę niepokoju, bo podczas cyrkowych akrobacji szafuje się przecież życiem. Każdy cyrk powinien mieć swoja nazwę.

Hans Bellmer – niemiecki surrealista i artysta-skandalista. W jego twórczości seksualność łączyła się z nachyleniem ku dezintegracji, rozpadowi, śmierci. Centralnym motywem twórczości Bellmera była naga lub półnaga lalka, która w rękach męskiego artysty-demiurga ulegała tragikomicznym, często okrutnym transformacjom. Katowiczanin z urodzenia, podobnie jak Herich, reżyser spektaklu. Obaj ukończyli też to samo katowickie liceum.
W twórczości Bellmera, podobnie jak w spektaklach Teatru A PART seks i śmierć splatają się w jedno. To twórczość stroniąca od doraźności i realizmu, a równocześnie autobiograficzna, wynosząca doświadczenia, fascynacje i lęki ku iluzji i transcendencji. Hans Bellmer zmarł w 1975 roku, w tym samym roku Tadeusz Kantor wystawił po raz pierwszy swą niesłychaną „Umarłą Klasę„. Bellmer to wyjątkowo ładna nazwa dla cyrku.

Muzyka: fragmenty utworów Olafura Arnaldsa, Social Interiors, Kato Hideki, Skuli Sverrissona i Hanki Ordonówny oraz tradycyjna muzyka cyrkowa

Współpraca nad scenariuszem, ruchem scenicznym i realizacją kostiumów: Monika Wachowicz. Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Przedstawienie zostało zrealizowane przy udziale środków budżetowych Samorządu Województwa Śląskiego.

UWAGA! Ilość miejsc ograniczona (45)!
Bilety tylko na parter.
Odbiór biletów z rezerwacji najpóźniej do 23.05. włącznie.

Spektakl tylko dla widzów dorosłych!