OuLiPo: język idzie na wojnę + RIMBAUD

W cyklu: XXV Festiwal Ars Cameralis 2016

OuLiPo: język idzie na wojnę

Inaczej, niż to zwykle bywa z grupami literackimi, które umierają wraz ze swoimi założycielami (jak surrealizm czy nowa powieść), OuLiPo nadal trwa. Liczy  38 członków, z których 12 nie żyje. Jedna z zasad głosi, że oulipijczykiem zostaje się raz na zawsze, nawet po przejściu na drugą stronę. Istnieje tylko jeden sposób, żeby odejść z OuLiPo – trzeba popełnić samobójstwo w obecności notariusza, i to po złożeniu deklaracji, że jedynym powodem jest chęć zerwania z OuLiPo. / Anna Wasilewska, Gazeta Wyborcza

OuLiPo (skrót od Ouvroir de littérature potentielle, Warsztat Literatury Potencjalnej), międzynarodowa grupa pisarzy i matematyków, założona w 1960r. przez Raymonda Queneau i François Le Lionnais. Wśród jej członków znaleźli się m.in. Georges Perec, Italo Calvino, Harry Mathews, Paul Fournel, Jacques Roubaud i Marcel Bénabou. OuLiPo jest jedną z najdłużej działających grup literackich. Oulipijczycy konstruują swoje utwory w oparciu o wzory i prawa obowiązujące w matematyce. Głównym zadaniem, jakie przed sobą stawiają, jest wynajdywanie tzw. przymusów (contraintes) – formalnych procedur, którym poddawana jest następnie twórczość literacka. Według samych oulipijczyków autor jest „szczurem, który konstruuje labirynt, sam wskazując sobie wyjście”. Do najsłynniejszych dzieł, w których zastosowano contraintes należą: Sto tysięcy miliardów wierszy Raymonda Queneau, książka z sonetami skomponowana z dziesięciu kart pociętych w horyzontalne paski, na których znajdują się poszczególne wersy, ich kombinacja daje możliwość utworzenia tytułowych stu tysięcy miliardów sonetów; powieść Georges’a Pereca La disparition napisana bez użycia litery „e”; Kiedy zimową nocą podróżny Italo Calvino, utwór, który jest hiperpowieścią – „maszyną do multiplikowania opowieści”.

Georges Perec – dyskusja: Claude Burgelin (Francja), Grzegorz Jankowicz

Claude Burgelin – profesor literatury francuskiej na Uniwersytecie Lyon II. Biograf Georgesa Pereca. Autor m.in. Perec avec Freud, Perec contre Freud (1996), Lire Duras (2001) i przetłumaczonej na język polski biografii Georges Perec (Wydawnictwo Lokator, 2014).

Grzegorz Jankowicz – doktor nauk humanistycznych, krytyk literacki, eseista, redaktor i tłumacz. Pracownik Centre for Advanced Studies in the Humanities Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przełożył m.in. teksty Firbanka, Manguela, Rorty’ego. Redaktor działu kultura w Tygodniku Powszechnym. Dyrektor programowy Festiwalu Conrada w Krakowie.

Jacques Jouet (Francja), Marcel Bénabou (Francja) – prezentacje literackie

Jacques Jouet – ur. 1947 w Paryżu. Od 1983 roku jest członkiem OuLiPo. Autor poezji, powieści, esejów. Nakładem Wydawnictwa Lokator ukazały się dwie jego książki: Mój piękny autobus (2013) i Dzikus (2014), obie w tłumaczeniu Jacka Giszczaka.

Marcel Bénabu – ur. 1939 w Meknes (Maroko), obecnie mieszka w Paryżu. Francuski pisarz i historyk, członek OuLiPo. W strukturze grupy łączy funkcje ostatecznie tymczasowego sekretarza i tymczasowo ostatecznego sekretarza.

OuLiPo: źródło wolności języka – dyskusja: Marcel Bénabou, Claude Burgelin, Jacques Jouet, Grzegorz Jankowicz, Anna Wasilewska (prowadzenie)

Anna Wasilewska – tłumaczka, autorka tekstów krytycznych. Z wykształcenia romanistka. Od 1979 roku członek redakcji Literatury na Świecie, gdzie prowadzi dział literatury francusko- i włoskojęzycznej. Autorka tomu rozmów Od Potockiego do Pereca. Pięć rozmów o literaturze francuskiej. Przełożyła ponad trzydzieści książek, kilkanaście sztuk teatralnych i liczne teksty publikowane w prasie literackiej. Tłumaczyła m.in. Calvino, Celine’a, Blanchota, Queneau, Geneta, de Sade’a, Lacana, Roussela, Potockiego, Moravię, Eco, Fo.

RIMBAUD – Budzyński, Trzaska, Jacaszek – koncert

Jej okrutne piękno działa niemal oczyszczająco, wypalając wokół wszystko co sztuczne, fałszywe i zakłamane. Cóż – wszak Duch wieje tam, gdzie chce. / Paweł Gzyl

Rimbaud to niespodziewane spotkanie trzech wielkich muzycznych osobowości: Mikołaja Trzaski, Michała Jacaszka i Tomasza Budzyńskiego. Projekt jest swoistą odpowiedzią na twórczość francuskiego poety Artura Rimbauda – ich muzyka to intensywne, nieobliczalne poszukiwania dźwiękowe na granicy freejazzu, punka i elektroniki inspirowane mrocznymi wizjami poety.

Na parterze układ kawiarniany – stoliki z krzesłami.