Imago

Koniec lat osiemdziesiątych, Wybrzeże. Stary ład, z jego szarością i sztywnym gorsetem zakazów i nakazów, dogorywa. Nowy wciąż jeszcze się nie narodził. Ela, najmłodsza z dziewięciorga rodzeństwa, dopiero wchodzi w dorosłość, ale już wie, że w żadnym z tych światów się nie odnajdzie. Azyl dla swojej wyobraźni znajduje w trójmiejskiej kontrkulturze. Dryfuje niesiona wiatrem marzeń i głodu życia, dopóki rzeczywistość się o nią nie upomni.

IMAGO jest wielowymiarowym, postpunkowym dramatem psychologicznym o młodej kobiecie łaknącej życia pośród szarości PRL-u.
To opowieść o inności, pragnieniu wolności, nieprzystosowaniu do otoczenia. O seksie, młodości i medytacji. Przede wszystkim jednak o głębokiej i nieoczywistej więzi między matką a córką. Historia rozpoczyna się w Trójmieście w 1987 roku, a kończy w 1989, po pierwszych wolnych wyborach w Polsce. Jej tłem jest buntownicza trójmiejska scena muzyczna końca lat 80., kulturalny i społeczny fenomen tego okresu i zapowiedź rewolucyjnych zmian w Polsce. Imago to mocne i głośne kino o różnych odcieniach transformacji oraz
portret kobiety, jakiego w polskim kinie jeszcze nie było. W roli głównej wystąpiła Lena Góra (m.in. Roving Woman), która jest też współautorką scenariusza do filmu, muzykę napisał wybitny polski muzyk Andrzej Smolik, zaś autorem klimatycznych zdjęć jest Tomasz Naumiuk.

Krytycy po premierze pisali:

Oglądając Imago miałem wrażenie, jakbym po latach odkrył stronę B kasety wspaniałej undergroundowej kapeli z lat 80. i odnalazł tam zaginiony przebój. – Cineuropa.

Emanacja energii i bezkompromisowego ducha, głęboko intymna narracja, świadectwo spojrzenia córki na życie matki poprzez jej wzloty i upadki, hołd dla wolności i różnorodności, celebracja indywidualności i odporności na przeciwności losu, opowieść skupiona na kobiecych postaciach w drodze do odzyskania
podmiotowość i tożsamości. – ScreenAnarchy.

Rzadko w kinie artystycznym zdarza się tak wyrazista bohaterka. Lena Góra (także współautorka scenariusza) tworzy osobistą, bolesną kreację, w której zanurza się bez reszty, w efekcie tworząc jedną z najbardziej zapadających w pamięć postaci w ostatnim rozdziale kina artystycznego. – podkreślał autor Cineuropy, a Film Verdict zaznaczał: Gorącokrwisty. O nowej dziewczynie w polskim kinie i aktorskim odkryciu sezonu pisał Łukasz Maciejewski z Interii.

Widzowie i krytycy zwrócili uwagę także na żywiołową reżyserię Olgi Chajdas, zdjęcia Tomasza Naumiuka, któremu udało się uchwycić charakterystyczną przemianę w kulturze końca lat 80-tych, rytmiczny montaż Pavla Hrdlički oraz na muzykę wybitnego polskiego muzyka i instrumentalisty, Andrzeja Smolika: mroczną, ponurą, ale tętniącą anarchistycznym życiem.

Z kolei tuż przed polską premierą IMAGO znalazło się na liście 10 filmów, które koniecznie trzeba zobaczyć podczas 23. Międzynarodowego Festiwalu mBank Nowe Horyzonty, sporządzonej przez redakcję Filmweb.