Ida

Oscary 2015:  najlepszy film nieanglojęzyczny

BAFTA: najlepszy film nieanglojęzyczny
Europejska Akademia Filmowa: najlepszy europejski film roku 2014, najlepszy europejski reżyser roku 2014
Gdynia Film Festival 2013: Wielka Nagroda Jury ZŁOTE LWY, nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą – Agata Kulesza, nagrody za zdjęcia i scenografię, Nagroda Dziennikarzy, Nagroda PFDKF, Nagroda SKSiS
57. Festiwal Filmowy w Londynie 2013: Najlepszy Film
MFF w Toronto 2013: Nagroda FIPRESCI
29. Warszawski Festiwal Filmowy 2013: Grand Prix w Konkursie Międzynarodowym
Polskie Nagrody Filmowe Orły: najlepszy film, najlepsza reżyseria, najlepsza główna rola kobieca

Piękny film Pawła Pawlikowskiego, twórcy Lata miłości i Kobiety z Piątej dzielnicy.

Polska, 1962 rok. Anna jest nowicjuszką, sierotą wychowywaną w zakonie. Matka przełożona namawia ją, by przed złożeniem ślubów odwiedziła swoją ciotkę Wandę, jedyną żyjącą krewną. Ciotka opowiada Annie o losach rodziny – wyznaje, że Anna jest Żydówką. Obie wyruszają w podróż do miejscowości Piaski, gdzie mieszkali dziadkowie i rodzice Anny jeszcze przed wojną, by poznać nie tylko tragiczną historię ich rodziny, ale i prawdę o tym kim są.

W filmie obok Agaty Kuleszy (Róża, Sala samobójców) i debiutującej na ekranie Agaty Trzebuchowskiej grają m.in. Joanna Kulig (Sponsoring, Nieulotne) i Dawid Ogrodnik (Jesteś bogiem, Chce się żyć).

Z werdyktu Jury Warszawskiego Festiwalu Filmowego, na którym film zdobył główną nagrodę: za rewelacyjne połączenie scenariusza, reżyserii, zdjęć, gry aktorskiej i muzyki, z którego powstał piękny i delikatny film, portretujący polskie powojenne społeczeństwo lat 60., zmagające się z własnymi demonami.

Rzadko zdarzają się filmy aż tak skupione, wysublimowane i konsekwentne w swojej artystycznej formie, dopracowane w najbardziej mikroskopijnym detalu. W Idzie Pawła Pawlikowskiego każdy kadr ma duszę, a cała historia przenika ciało i umysł. Dagmara Romanowska, Onet.pl

Ida jest świadectwem jak mniej może znaczyć więcej oraz żarliwej sile gry aktorskiej. Odarta ze zbędnej techniki, ta znakomita fabuła dotyka kwestii narodowej ale też osobistej tożsamości i ukazuję potrzebę wiary w ten zdumiewający świat. Joe Morgenstern, The New York Times

Niezwykle mądre to kino, zrealizowane z klasą, dystansem, przenikliwą przekorą. Paweł T. Felis, Gazeta Wyborcza

Jeden z najdojrzalszych filmów ostatnich lat. Tadeusz Sobolewski, Gazeta Wyborcza