Wydarzenia

AJLA, znana również jako Ala17, wywodzi się z krakowskiego undergroundu jazzowego, a jej twórczość jest wyjątkowym połączeniem różnych gatunków muzycznych. Inspiracje artystka czerpie z różnych źródeł – od soulu, jazzu i poezji śpiewanej, po hip hop i basowy trip hop. Ta różnorodność przekłada się na unikalny styl, który trudno pomylić z kimkolwiek innym. Mimo młodego wieku, AJLA zachwyca dojrzałością zarówno w tekstach, jak i brzmieniu. Jej słowa trafiają w sedno emocji i codziennych doświadczeń, a głos artystki emanuje autentycznością. Z muzykami związanymi z Omastą współtworzy projekt Br8ken Sense, a we współpracy z formacją ĆPAJ STAJL nagrała kawałek „Muszę się wyszumieć”, który zdobył serca słuchaczy. Koncertowe trio, z którym występuje wzbogaca koncerty artystki o jazzowy sznyt, podkreślając wielogatunkowy charakter jej muzyki. W Katowicach wystąpią: AJLA (wokal), Gabrysia Cichy (syntezator basowy, sample), Bruno Sikorski (klawisze) i Nikodem Wikieł (perkusja).

Dezydery to pasjonat i samouk, który metodą prób i błędów wypracował unikalny styl, rozpoznawalny od pierwszego przesłuchania. Do tej pory „wydawał się” sam, a jego utwory jak „Cisza w Lesie!”, „Myśli” czy „Kiedy? Gdzie? Jak?”, osiągnęły milionowe odtworzenia na YouTube oraz w serwisach streamingowych. Na początku 2025 związał się z wytwórnią Kayax, a jego debiutancka płyta ukaże się jeszcze w tym roku.

Dezydery – słuchając jego twórczości pomyślisz: mam tak samo. Wokalista, kompozytor, producent, a przede wszystkim przenikliwy i wrażliwy tekściarz, który z prozy życia tworzy wciągające opowieści. Jak sam przyznaje „zaczął pisać piosenki, bo terapia była za droga”. Popowe melodie łączy z elektroniką i hiphop’owymi brzmieniami, nadając im poetycko-łobuzerski sznyt.

Twórczość Circuit des Yeux wymyka się prostym kategoryzacjom. Haley Fohr, bo tak nazywa się artystka, jest bowiem twórczynią multidyscyplinarną: maluje, nagrywa introwertyczne lo-fi w pokoju, pisze utwory na pięćdziesięcioosobowy chór dziecięcy, tworzy audiowizualne instalacje, koncertuje w komorze bezodbiciowej (pokoju, w którym nie występuje echo). Każda z jej płyt przyciąga uwagę krytyki oraz publiczności nieszablonowym podejściem do materii muzycznej i napięć wynikających z emocjonalnej warstwy jej projektów.

Nie inaczej jest w przypadku jej najnowszej płyty – wydanej w marcu tego roku nakładem prestiżowej wytwórni Matador – „Halo On The Inside”. Artystka tworzyła ją nocami, w samotności i ciszy swojego prywatnego studio – świat zewnętrzny był na tyle cichy, że Fohr słyszała rytm pracy swojego ciała tworzący wewnętrzną symfonię. Zaintrygowało ją to na tyle, że pracowała nad tym konceptem przez kolejnych osiem miesięcy.

Abel Rosenberg to bezrobotny amerykański akrobata cyrkowy mieszkający w Berlinie w czasach Republiki Weimarskiej. Kiedy jego brat popełnia samobójstwo, Abel szuka schronienia w mieszkaniu starego znajomego, profesora. Zdesperowany, by związać koniec z końcem w ogarniętym wojną mieście, podejmuje pracę w klinice. Tam odkrywa przerażającą prawdę kryjącą się za upiornie dobroczynną pracą profesora. To „ Inny Bergman” z silnym przekazem polityczno- społecznym i co okazuje się także ważne, zrealizowany poza Szwecją.

Zapraszamy wszystkie jesieniary i jesieniarzy, miłośniczki i miłośników drutów, szydełek, sztrykowania i wełnianych cudów — na wyjątkowy filmowy wieczór z włóczką w roli głównej!

W blasku przygaszonych na parterze świateł obejrzymy „Sny o miłości” – laureata ostatniego Berlinale (najlepszy film, Nagroda FIPRESCI). To film ciepły i delikatny jak moherowy sweterek, opowieść o pierwszej miłości, która potrafi też sprawić ból niczym ukłucie szydełkiem.

Bohaterką opowieści Haugeruda jest wpatrzona w nauczycielkę 17-letnia Johanne (Ella Øverbye). W oczach uczennicy Johanna (Selome Emnetu) jest zjawiskowo piękna, mądra, zmysłowa – i świetnie ubrana w miękko otulające ciało, samodzielnie dziergane wdzianka. I to właśnie w korepetycjach z prac ręcznych nastolatka upatruje swoją szansę. Przyspieszona edukacja w szkole uczuć owocuje pracą domową zadaną samej sobie: Johanne zaczyna spisywać namiętną, bezwstydną kronikę miłości i pożądania. Ile w tych zapiskach prawdy, a ile młodzieńczej fantazji?

Diego Velázquez – mistrz pełnego przepychu baroku, który na obrazach nie bał się pustki, osobisty malarz króla, który portretował lud, artysta zajmujący wysokie stanowiska w królewskiej administracji, autor jednych z najbardziej zagadkowych dzieł w historii sztuki. A przede wszystkim prekursor nowoczesnego malarstwa. Jego dzieła budziły zachwyt Édouarda Maneta, Pabla Picassa, Francisa Bacona czy Salvadora Dalego. Ten ostatni z autoportretów idola pożyczył nawet charakterystyczne wąsy, które stały się jego znakiem rozpoznawczym. „Velázquez i jego tajemnica” dowodzi wpływu, jaki Velázquez wywarł na wiele pokoleń twórców, przybliża pełną ukrytych znaczeń twórczość Hiszpana, próbuje zbliżyć się do tajemnicy jego geniuszu.

Rok 1955, Nowy Jork. Prywatny detektyw Harry Angel (Mickey Rourke) przyjmuje intratne zlecenie od tajemniczego Louisa Cyphre’a (Robert De Niro). Jego zadaniem jest odnalezienie zaginionego przed wielu laty piosenkarza Johnny’ego Favorite’a. Śledztwo prowadzi głównego bohatera do Nowego Orleanu, w samo serce okultystycznych rytuałów, w skwar dusznego lata, w świat czarnego jazzu i zadymionych spelunek. Ścigany przez wizje, koszmary i ścielące się gęsto trupy Angel dotrze w końcu do przerażającej prawdy – a widz do niezapomnianego finału i jednego z najbardziej ikonicznych plot twistów w historii kina, nie tylko grozy.

Przełomem dla kanadyjskiej grupy The Weather Station okazał się album z 2021 roku „Ignorance”. The Guardian okrzyknął płytę „rozdzierającym serce arcydziełem”. Utwory składają się na złożoną ewokację żalu o zaniedbania klimatyczne, których efekty uderzają we wszystkich na całym świecie. Sekcja rytmiczna z płyty „Ignorance” zagościła również na najnowszym, siódmej płycie grupy „Humanhood”, którą wzbogacili dwaj dodatkowi muzycy grający na instrumentach dętych drewnianych i basie. Liderka zespołu i autorka tekstów Tamara Lindeman po raz kolejny porusza się na granicy osobistych przeżyć a metafizycznych, uniwersalnych idei. Na albumie akustyczne instrumenty nakładają się na falę syntezatorów, a melodie eksplodują z szumu, tak jak człowiek próbuje odnaleźć własną tożsamość spośród chaosu współczesnych czasów. Koncerty tego zespołu zapewniają nie tylko muzyczne, ale i duchowe przeżycia.

„Caravaggio: Na tropie arcydzieła” to trzymający w napięciu dokumentalny thriller o sztuce, obsesji i pościgu za arcydziełem. W centrum jego akcji znajduje się historia o cudownie odnalezionym dziele Caravaggia „Ecce Homo”.

W kwietniu 2021 roku dom aukcyjny Ansorena w Madrycie wystawił obraz zatytułowany „Ecce Homo” z ceną wywoławczą 1500 euro. Autor dzieła pozostawał nieznany – do czasu. W ciągu kilkunastu godzin eksperci z Hiszpanii i Włoch rozpoznali w nim zaginione dzieło Caravaggia, mistrza baroku. Obraz został natychmiast wycofany z aukcji, a eksperci, marszandzi i kolekcjonerzy ruszyli do gry, oferując zawrotne sumy. Jednak wkrótce pojawiły się również głosy kwestionujące autentyczność obrazu i uczciwość rzeczoznawców. Jak poznać prawdę, gdy w grę wchodzą duże pieniądze?

Przed seansem prelekcja Macieja Gila.

Bohater w dojrzałym wieku (Gustaw Holoubek) zakochuje się w młodej, pięknej kobiecie (Hanna Mikuć), której nie jest obojętny, ale waha się czy skorzystać z oferty losu. Jest żonaty, ma córkę na wydaniu, powinien zainteresować się bliżej jej kandydatem na męża (Janusz Gajos). Ulec zauroczeniu czy pozostać wiernym mężem – oto jest pytanie. Postawił je Antoni Czechow pisząc opowiadanie, które zekranizował Wojciech Has.